Συλλογικη-Αντιφασιστικη Κουζινα

Σάββατο 06 Νοεμβρίου, 13:00 >> αντιφασιστική συνάντηση στην πλατεία του Αγίου Γερασίμου

Μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι και όλες μαζί, ακούμε μουσική, κουβεντιάζουμε. Υπερασπιζόμαστε τις γειτονιές μας και επανοικειοποιούμαστε τις πλατείες και τα πάρκα μας ενάντια σε κάθε φασιστική παρουσία.

Επιστροφή στην κανονικότητα…ζωή μαγική;

Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να επιστρέψουμε, δήθεν, στην κανονικότητα. Όμως, η κανονικότητα αυτή επελαύνει μεταλλαγμένη σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής, συλλογικής και ατομικής διαβίωσης. Είναι μία κανονικότητα που χτίζεται σταδιακά την τελευταία δεκαετία, με οχήμα την κρίση πριν, τον κορονοϊό τώρα και την νέα κρίση που θα ακολουθήσει την επομένη της πανδημίας. Μία νέα κατάσταση όπου η υλική επιβίωση είναι ένας άθλος και η οικονομική ευημερία μία ιστορία από τα παλιά…

Ταυτόχρονα, το κεφάλαιο και το κράτος έχουν ήδη θωρακιστεί νομικά με πλήθος νομοθετημάτων που θέτουν υπό αμφισβήτηση αδιαπραγμάτευτα εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικά κεκτημένα όπως απεργίες και διαδηλώσεις. Η θωράκιση του συμπλέγματος της οικονομικής και πολιτικής ελίτ έρχεται να ολοκληρωθεί με πλήθος προσλήψεων κάθε είδους μπάτσων, ενώ παράλληλα και εν μέσω πανδημίας ο δημόσιος τομέας στον χώρο της υγείας και της παιδείας αποδεκατίζεται.

Στην νέα αυτή συνθήκη, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και ο εκφασισμός κομματιών της κοινωνίας έρχονται να συνδράμουν στο, δυστοπικό για εμάς, όραμα των αφεντικών. Η πολιτική ατζέντα των ακροδεξιών έχει μεταγγιστεί και αναπαράγεται από τον κυρίαρχο πολιτικό λόγο, ενώ υλοποιείται με περιστατικά φασιστικών επιθέσεων στις γειτονιές μας, που τείνουν να επαναλαμβάνονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όλα όσα διαδραματίστηκαν στα σχολεία της Σταυρούπολης, η φασιστική επίθεση σε αντιφασιστική συγκέντρωση στο Νέο Ηράκλειο, καθώς και σε φοιτήτρια στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου, αλλά και η επανεμφάνιση ναζιστικών συμβόλων στους δρόμους της γειτονιάς μας. Αποκορύφωμα, η εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του 18χρονου Ρομά Νίκου Σαμπάνη από ένστολους φασίστες οι οποίοι σχεδόν δέχτηκαν τα εύσημα. Με την απόφαση, δε, της εισαγγελίας να μην προφυλακιστούν, οπλίζεται θεσμικά το χέρι του κάθε επίδοξου δολοφόνου που κρίνει ότι οι ζωές των ρομά, των μεταναστ(ρι)ών και κάθε άλλης κοινωνικά αποκλεισμένης ομάδας, δεν έχουν αξία.

Η παραπάνω εικόνα, σε συνδυασμό με έναν αποστειρωμένο δημόσιο χώρο όπου οι αντιεμπορευματικές δραστηριότητες αποτρέπονται και οι συλλογικές διεκδικήσεις καταστέλλονται βίαια από το κράτος, αποτελεί μέρος της νέας κανονικότητας που πάει να επιβληθεί, όσο εμείς το επιτρέπουμε. Απέναντι στη μιζέρια και την απανθρωπιά της εποχής  προτάσσουμε την  αλληλεγγύη, την ισότητα και την ελευθερία.  Αρνούμαστε να ζήσουμε στην κανονικότητα των διαχωρισμών, της  απομόνωσης, της εκμετάλλευσης και του φασισμού. Αγωνιζόμαστε για να διεκδικήσουμε τη συνθήκη όπου η ανθρώπινη ζωή όλων θα πραγματώνεται ως αυτοσκοπός, ως ζωή με νόημα για τον καθένα και την καθεμία, ως ζωή μαγική.