Category: προβολές

Πέμπτη 06/04 στις 21:00

“Πάση Θυσία” (Hell or High Water, 2016, 102′) του Ντέιβιντ Μακένζι,

Ένας χωρισμένος πατέρας και ο πρώην κατάδικος αδερφός του επιχειρούν μια σειρά ληστειών τραπεζών για να διασώσουν τη χρεωμένη οικογενειακή τους φάρμα στο Δυτικό Τέξας, ενώ στα ίχνη τους βρίσκονται ένας βετεράνος σερίφης και ο ινδιάνος βοηθός του.

“I, Daniel Blake”
σκην. Ken Loach 2016-100′
Πέμπτη 30/3 21:00

O Daniel Blake, είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι ο καθένας, που γεννιέται, μεγαλώνει, εργάζεται, αλλοτριώνεται και απολύεται αν η υγεία του δεν του το επιτρέπει άλλο. Ο Daniel Blake είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι ο καθένας που βλέπει όλη του την ζωή να μακελεύεται γιατί είναι ένα γρανάζι που λαδώνεται για όσο χρειάζεται και αφήνεται στην φθορά και την σκουριά όταν πλέον οι οικονομικές ανάγκες του καπιταλισμού το καθιστούν μη αναγκαίο και μη παραγωγικό. Ο Daniel Blake είναι όσοι θα δούνε την ταινία και όσοι δεν θα την δούνε. O Daniel Blake, δεν προλαβαίνει να διαβάσει κινηματογραφικές κριτικές, δεν προλαβαίνει να δει σινεμά, γιατί δουλεύει μέρα νύχτα και γιατί δεν του φτάνουν τα χρήματα να δει σινεμά. Ο Daniel Blake είναι ένας άνθρωπος στην μέγγενη μιας απανωτής αλλοτρίωσης που του παραχωρεί μονάχα το δικαίωμα και την υποχρέωση για έναν αργό και αναξιοπρεπή θάνατο. Σε μια ουρά, όπως για παράδειγμα στην ταινία, για ένα επίδομα. Ο Daniel Blake είναι η σύγχρονη εργατική τάξη, ο σύγχρονος λαός των καπιταλιστικών χωρών, o Daniel Blake είναι ένα εν δυνάμει σκουπίδι για το Κεφάλαιο και για το κράτος που το στηρίζει και ένας αριστουργηματικός άνθρωπος για τους ανθρώπους. O Daniel Blake είναι το αποτέλεσμα αλλά και ο στόχος της επίγνωσης πως είτε θα αγωνιστούμε είτε θα απονεκρωθούμε. Ο Daniel Blake είναι εργάτης και ο εργάτης παράγει. Παράγει προϊόντα, παράγει ιδεολογία, παράγει τέχνη, παράγει πολιτισμό. Ο Ken Loach, κάνει στην εργατοχώρα της Αγγλίας, πολιτικό και σκληρό σινεμά και όλος ο δυτικός κόσμος και η Ελλάδα μπορεί και ταυτίζεται με την αντίληψη του. Ο Ken Loach κάνει το 2016 μια ταινία για όλους τους ανώνυμους ανθρώπους της εργατικής τάξης και τους δίνει όνομα και τίτλο τιμής. I, Daniel Blake.
πηγή: toperiodiko.gr

Προβολή ταινίας “Snowden” (2016) 134′
Πέμπτη 16 Μάρτη στις 21:00

Το θέμα του Edward Snowden και των αποκαλύψεών του για την ασφάλεια των προσωπικών μας δεδομένων και την γιγαντιαίων διαστάσεων υποκλοπή δεδομένων και συνομιλιών είναι κάτι που ενδιαφέρει ή θα έπρεπε να ενδιαφέρει τον κόσμο σε όλον τον πλανήτη. Πάνε πλέον σχεδόν τρία χρόνια από τις μεγάλες αποκαλύψεις του Snowden, πράκτορα του NSA και της CIA, ότι η Αμερικάνικη υπηρεσία ασφάλειας, μπορεί να υποκλέπτει, mails, ηλεκτρονικά δεδομένα, συνομιλίες, λίγο πολύ από όποιον θέλει, όποτε θέλει σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου και να βρίσκεται.
Το 2013, ο Έντουαρντ Σνόουντεν (Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ) αφήνει κρυφά τη δουλειά του στην Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (National Security Agency, NSA) των ΗΠΑ και πετά στο Χονγκ Κονγκ για να συναντηθεί με τους δημοσιογράφους Γκλεν Γκρίνγουολντ, (Ζάκαρι Κουίντο) και Ίβεν Μακάσκιλ (Τομ Γουίλκινσον), αλλά και τη σκηνοθέτιδα Λάουρα Πουατράς (Μελίσα Λίο). Ο Σνόουντεν, ο οποίος εργαζόταν για την NSA και την CIA ως υψηλόβαθμος τεχνικός διαχειριστής ηλεκτρονικών συστημάτων, ανακαλύπτει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρακολουθεί όλες τις ψηφιακές επικοινωνίες – όχι μόνο ξένων κυβερνήσεων και τρομοκρατικών ομάδων, αλλά και των απλών Αμερικανών. Απογοητευμένος από τη δουλειά του, συγκεντρώνει σχολαστικά εκατοντάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα που αποκαλύπτουν την πλήρη έκταση των υποκλοπών, εγκαταλείπει την αγαπημένη του Λίντσεϊ Μιλς (Σαϊλίν Γούντλι) και βρίσκει το θάρρος να ακολουθήσει την προσωπική ηθική και τις αρχές του.
Η ταινία Σνόουντεν ανοίγει την πόρτα στη συγκλονιστική ιστορία του Έντουαρντ Σνόουντεν, εξετάζοντας τη μεταστροφή ενός συντηρητικού νεαρού πατριώτη. Ταυτόχρονα, θέτει προκλητικές ερωτήσεις σχετικά με το ποιες ελευθερίες είμαστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψουμε ως πολίτες, προκειμένου να αφεθούμε στην κρατική προστασία.

Προβολή: Moonlight
(2017) 111′
σκην. Barry Jenkins

Πέμπτη 2 Μαρτίου – 21:00

Από το πουθενά έρχεται μια μεγάλη ταινία που δίνει νέο, ουσιαστικό, θεαματικό νόημα στο ευρύχωρο σινεμά της ενηλικίωσης – μια πανάκεια για κάθε πικραμένο που καθαγιάζει τα συναισθηματικά κλισέ στην κολυμβήθρα της άδικης κοινωνίας. Βασισμένο στο θεατρικό Στο φως του φεγγαριού τα μαύρα αγόρια φαίνονται μπλε του Άλβιν Μακρέινι, το δράμα του Μπάρι Τζένκινς (Medicine for Melancholy) εφάπτεται με προσωπικά του βιώματα, εκτυλίσσεται στο Μαϊάμι, όπου μεγάλωσε, και απογειώνεται, από το ντόπιο μέγεθος, σε μια ιστορία οικουμενική, σύγχρονη, σκληρή και τρυφερή μαζί. Ο πρωταγωνιστής είναι ένα μικρό μαύρο αγόρι, ο Σαϊρόν, που υφίσταται εκφοβισμό σε μια τραχιά γειτονιά, ώσπου τον περιμαζεύει τυχαία ένας έμπορος ναρκωτικών, ο Αφροκουβανός Χουάν, και του δίνει απαντήσεις εκεί που η μητέρα του (εξαρτημένη από κρακ) αδυνατεί να δώσει συνεπώς το «παρών».

Πέμπτη 23/2 21:00

Το Μαργαριταρένιο Κουμπί – (2015 – 82′)
El Boton de Nacar / The Pearl Button

σκηνοθεσία Πατρίσιο Γκουσμάν

Στην τεράστια ακτογραμμή της Χιλής συναντά κανείς ηφαίστεια, βουνά και παγετώνες. Μέσα στο νερό βρίσκονται παγιδευμένες οι φωνές των ντόπιων ιθαγενών από περασμένους αιώνες, των ναυτικών που κατέφθασαν από την Αγγλία, μα και των πολιτικών κρατουμένων των σύγχρονων καθεστώτων. Και δύο κουμπιά που αναζητούν απεγνωσμένα να πουν την ιστορία τους…

«Χώρα χωρίς ντοκιμαντέρ είναι σαν μια οικογένεια χωρίς φωτογραφίες.»

Η παραπάνω διάσημη ρήση του Χιλιανού Πατρίσιο Γκουζμάν εξηγεί σχεδόν όλη τη φιλοσοφία του γύρω από το τι σημαίνει «τεκμηρίωση» σε μια χώρα όπως η Χιλή και έναν κόσμο σαν αυτό που ζούμε. Από τους διασημότερους ντοκιμαντερίστες του πλανήτη και εμβληματική προσωπικότητα στη Χιλή από την εποχή της προεκλογικής εκστρατείας του Σαλβαντόρ Αλιέντε, ο Γκουσμάν έζησε όλη την ταραγμένη ιστορία της πατρίδας του, αποτυπώνοντάς την σε πολύτιμα κουτιά φιλμ που τον οδήγησαν από το να γίνει persona non grata για την κυβέρνηση και μετά από δεκαετίες ο χρονογράφος της μνήμης της Χιλής.

Πέμπτη 9/2 21:00
Προβολή: Perfetti sconosciuti, 97′, (2016)
σκην.Paolo Genovese

Eπτά φίλοι, αποτελούμενοι από τρία ζευγάρια κι έναν διαζευμένο που μόλις έχει ξανακάνει σχέση, με μακρύ παρελθόν μεταξύ τους, βρίσκονται μαζεμένοι και τρώνε στο καθιερωμένο δείπνο, όταν ξαφνικά πέφτει η ιδέα για ένα παράξενο, όσο κι επικίνδυνο παιχνίδι: τοποθετούν τα smartphone τους στο τραπέζι και όταν κάποιος τους θα υποστηρίξει πως «δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε», τότε θα αρχίσουν να μοιράζονται τα μηνύματα και τις κλήσεις που λαμβάνουν από εκείνη την στιγμή κι έπειτα, σε ανοικτή ακρόαση.. σαν ένα είδος ηλεκτρονικής ρωσικής ρουλέτας! Αλλά καθώς στην πορεία, σιγά-σιγά αρχίζει να διαφαίνεται πως κανείς τους δεν είναι απόλυτα «αθώος», η χαρούμενη παρέα φίλων αναπόφευκτα θα βρεθεί απρόσμενα σε μια εφιαλτικά καταιγιστική ροή ειδήσεων, όπου το ένα μυστήριο θα αρχίσει να αποκαλύπτεται μετά το άλλο!

“Toni Erdmann” – 2016, 162′
Σκην. Maren Ade
Πέμπτη 2/2 – 21:00

Ο Γουίνφρεντ είναι ένας μοναχικός καθηγητής μουσικής που διασκεδάζει μεταμφιεζόμενος και σκαρώνοντας φάρσες. Η καριερίστρια κόρη του Ίνες, με την οποία έχουν απομακρυνθεί εδώ και καιρό, είναι στέλεχος σε πολυεθνική στο Βουκουρέστι. Μια μέρα εκείνος θα εμφανιστεί απροειδοποίητα μπροστά της με περούκα και ψεύτικη οδοντοστοιχία και θα συστηθεί σε όλους ως Τόνι Έρντμαν.

Πόσο γενναιόδωρη, ξεκαρδιστική και γεμάτη εκπλήξεις μπορεί να είναι η ιστορία ενός πλακατζή πατέρα που προσπαθεί να ανακτήσει τους χαμένους δεσμούς του με μια αποξενωμένη και εργασιομανή κόρη; Στα ανατρεπτικά χέρια της Μάρεν Αντε, μια φαινομενικά απλή ταινία σχέσεων μετατρέπεται σε ένα σπάνιο κινηματογραφικό δώρο το οποίο όχι απλώς άξιζε δικαιωματικά τον φετινό Χρυσό Φοίνικα, αλλά και μάλλον δύσκολα θα χάσει την πρώτη θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες του 2016.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου – 21:00
“ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ” 2013, 95′
σκην. Γιάννης Χαριτίδης

Το ντοκιμαντέρ «Φωνές από το υπόγειο» περιγράφει ένα ιδιότυπο κινηματογραφικό κολάζ, που αποτελείται από μαρτυρίες σχετικά με την άντεργκραουντ ελληνική σκηνή των δεκαετιών του ’60 και του ’70, την ψυχεδέλεια στα εικαστικά και στον κινηματογράφο, καθώς επίσης και τα λογοτεχνικά πειράματα που προέκυψαν μέσα από τη μίξη μπιτ και σουρεαλισμού στην ποίηση.