Εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου

“Λέρος: μια ζωντανή αμφισβήτηση της κλασικής ψυχιατρικής”

Θα μιλήσουν ο συγγραφέας Θ. Μεγαλοοικονόμου (ψυχίατρος) και η Κ. Μάτσα (ψυχίατρος, πρώην διευθύντρια 18 ΑΝΩ)

Παρασκευή 5 Μαΐου 20.00 στο Μπερντέ

Μήδεια, Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων (2014 – 93’)
σκηνοθεσία: Νίκος Γραμματικός
Πέμπτη 4/5 – 21:00
Η «Μήδεια» του Νίκου Γραμματικού είναι μία κινηματογραφική περιπέτεια βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Ευριπίδη. Διαδραματίζεται στους δρόμους της σύγχρονης Αθήνας, παίρνοντας τη μορφή μιας συναρπαστικής έρευνας της οποίας ο ντετέκτιβ δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον σκηνοθέτη.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας αυτής, γινόμαστε μάρτυρες συζητήσεων με θεωρητικούς, σκηνοθέτες και ηθοποιούς, ενώ δίνουμε το «παρών» σε ακροάσεις και πρόβες. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι βιώνουμε συνεντεύξεις με ανθρώπους στο δρόμο που προκαλούν δέος. Σε αυτό το ανένταχτο σε είδη δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, το κλασικό κείμενο του Ευριπίδη βρίσκεται στον πυρήνα του εγχειρήματος, το οποίο, με έναν τρόπο μαγικό, μετουσιώνεται στην ανακάλυψη της αιχμής του δόρατος του έργου.

Η ιστορία της Μήδειας λειτουργεί ως δίαυλος μέσω του οποίου μπαίνουμε σε μια απρόβλεπτη αναζήτηση χαμένων συμβόλων και εννοιών. Σκοπός αυτής της περιπέτειας είναι να βρούμε τον Ιάσωνα, τον θρυλικό σύζυγο της Μήδειας, και να αναλογιστούμε ποιος θα μπορούσε να είναι η ενσάρκωσή του στον σύγχρονο κόσμο, τι πήγε στραβά με αυτόν και γιατί δεν πέτυχε τους αρχικούς του στόχους.

Μετάφραση: Νίκος Χουρμουζιάδης
Σκηνοθεσία: Νίκος Γραμματικός
Σενάριο: Νίκος Γραμματικός, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Βαγγέλης Μουρίκης
Παραγωγοί: Κατερίνα Οικονόμου, Ρένα Βουγιούκαλου, Βαγγέλης Μουρίκης
Συμπαραγωγοί: Πάνος Παπαδόπουλος, Θεοδώρα Βαλέντη, Κώστας Γεωργόπουλος
Executive producer: Νίκος Μουστάκας

Ηθοποιοί: Γιούκι Κροντηρά, Βαγγέλης Μουρίκης, Τάσος Νούσιας, Σοφία Βογιατζάκη, Αντώνης Αντωνίου, Θοδωρής Κανδηλιώτης, Χρήστος Ρουπάκας, Ηρώ Λούπη, Γιώργος Γιαννόπουλος, Έρση Μαλικέντζου, Μιχάλης Τσουρουνάκης, Μαρλέν Καμίνσκι, Γιάννης Βουλγαράκης, Αγγελική Δημητρακοπούλου, Μηνάς Χατζησάββας, Γιάννης Ζουγανέλης, Δήμητρα Χατούπη, Νίκος Χύτας, Βίκυ Χάρις, Δημήτρης Κατσιμάνης
Χορός: Αγγελική Αναγνωστοπούλου, Μαρίνα Δανέζη, Βίκυ Καμπούρη, Τερέζα Κρητικού, Ιωάννα Μπακαλάκου, Λουΐζα Πορφύρη, Δανάη Παπαδοπούλου, Λήδα Σιβισίδη
Παιδιά: Άγγελος Κόπτσας, Στέλιος Κόπτσας, Κωνσταντίνος Πίντσος, Νικολής Μουρίκης

Διευθυντής Φωτογραφίας: Κωστής Γκίκας
Μοντάζ: Γιώργος Γεωργόπουλος, Γιάννης Κατσάμπουλας, Γιάννης Σακαρίδης
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Group Therapy
Σκηνογράφος-Ενδυματολόγος: Γιούλα Ζωϊοπούλου
Ηχοληψία-Σχεδιασμός Ήχου-Μιξάζ: Σπύρος Αραβοσιτάς
Συνεργάτης στη Φωτογραφία: Γιώργος Μιχελής
Second unit director: Χρήστος Χουλιάρας
Visual effects: Αντώνης Κοτζιάς, Αντώνης Νικολάου
Τραγούδι: Τζώρτζια Κεφαλά
Παραγωγή: Graal Α.Ε., Αστερίας, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, Marni Films, Prosenghisi Film&Video, Multivision
Διανομή: Filmcenter ΤΡΙΑΝΟΝ

τότε-πότε:

Όνομα θεατρικής ομάδας, της οποίας τα μέλη έδιναν την απάντηση «τότε» κάθε φορά που ερωτώνταν για το «πότε» θα ανεβάσουν τα έργα τους. Η ομάδα αυτή δημιουργήθηκε το 2012 με πρώτο της έργο τον «Άσχημο» με τον οποίο και βρέθηκε σε αυτοοργανωμένους αλλά και δημόσιους χώρους ανά την Ελλάδα. Δημιούργησε από κοινού με άλλες συλλογικότητες σημεία συνάντησης, βραδυές αλληλεγγύης και εκδηλώσεις στήριξης των χώρων στους οποίους βρέθηκε. Η ομάδα αυτή είναι μέρος της συλλογικότητας +τεχνία- (βλ.παρακάτω)

+τεχνία- (συντεχνίαπλην):

Μία συλλογικότητα που ασχολείται με τη δημιουργία στην κατεύθυνση ανατροπής του θεαματικού και εμπορευματικού κόσμου. Αποτελείται από άτομα που συμμερίζονται αυτή την ανησυχία και στο πλαίσιο των χαρακτηριστικών και των περιεχομένων της έχουν δημιουργηθεί μουσικά συγκροτήματα, θεατρικές ομάδες, αυτοεκδόσεις κ.ά. ενώ έχουν πραγματοποιηθεί εκδηλώσεις και δράσεις για τη διάχυση των ζητημάτων που επεξεργάζεται. Τα μέλη της +τεχνίας- συναντιούνται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Καλοκαίρι 2014

Διαβάζουμε το «Απόπειρες (κατά της ζωής της)».Του Martin Crimp. 17 αυτοτελή σενάρια. Αφηγήσεις για την Άννα. Τις μεταφράζουμε.

Ένα έργο που μας έπεισε για τον πειραματισμό που επιτρέπει η ανοιχτότητα της μορφής του. Που ανταποκρίθηκε στη δική μας ανάγκη να δοκιμάσουμε το πέρασμα από τους ρόλους στους μη ρόλους, από τη συναισθηματική εμπλοκή στην αποστασιοποίηση, από ένα έργο με αρχή-μέση-τέλος σε αυτόνομες ιστορίες, χωρίς καμιά ομοιότητα μεταξύ τους. Με μόνο κοινό “αυτό” το οποίο αφηγούνται.

Ένα έργο που μας έκανε να ψάχνουμε όλα αυτά που απουσιάζουν, μέχρι να αντιληφθούμε πως αυτό ακριβώς είναι το νόημα. Που η τοποθέτηση σε σχέση με τα ζητήματα που αναδεικνύει μπορεί να παραχθεί μέσα από την υπόγεια ειρωνεία που διακατέχει όλο το έργο. Που η απουσία της Άννας χαρτογραφείται μέσα από τις αφηγήσεις των άλλων με μια σειρά σεναρίων από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο, από το ειδικό στο γενικό, από τις καθημερινές σχέσεις στις σχέσεις κυριαρχίας με τη διαμεσολάβηση και την εξουσία να τις συντρέχουν και να παρουσιάζονται σε όλες τους τις μορφές . Όπου το ίδιο το θέαμα δημιουργεί σχέσεις που το αναπαράγουν και το συγκροτούν κάνοντας το πιο ισχυρό. Όπου η γλώσσα γίνεται και αυτή μέσο εξουσίας και ελέγχου από τους χρήστες της, δημιουργώντας με τον τρόπο που χρησιμοποιείται συναισθήματα, απομακρυσμένα από το περιεχόμενο που επικοινωνεί. Σενάρια παρμένα από όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας που αντικατοπτρίζουν την κανονικότητα αντιμαχόμενα ταυτόχρονα κάθε έννοια “αυτονόητου” και “αλήθειας” αλλά και των ερμηνειών που θέτουν οι “άλλοι” για τους “άλλους”. Ένα έργο που μας έφερε αντιμέτωπους με τις αντιφάσεις μας, κάνοντας την ανάγκη πραγμάτωσής του ακόμα πιο έντονη.

2 χρόνια μετά (ναι είναι αλήθεια, τόσο μας πήρε):

Η προσπάθεια απόδοσης ενός τέτοιου έργου αρχίζει και τελειώνει με την έκθεσή του. Με την επιθυμία μας μέσα από τα ερωτήματα που θέτει να επικοινωνήσουμε όσα μας απασχολούν. Τις καθημερινές εξουσίες που συγκροτούν την Εξουσία, τις εκάστοτε πραγματικότητες που δομούν την Πραγματικότητα υπό το πρίσμα των θεαματικών διεργασιών, τις διαμεσολαβημένες σχέσεις που έρχονται να ορίσουν την Αλήθεια και τις αφηγήσεις των άλλων που έρχονται να παγιώσουν την αποξένωση και την ιδιώτευση. Με το να έρθουμε σε επαφή με όλες τις διαφορετικές προσλήψεις και ερμηνείες του έργου από όσους το παρακολουθούν.

Λοιπόν, ποιά είναι πραγματικά η Άννα; Τη γνωρίσαμε ποτέ; Μας αρκεί η εικόνα που προβάλλουν για αυτήν; Ή μήπως φτιάξαμε εμείς μία; Την αφηγηθήκαμε;

Οι “Απόπειρες” παίζονται σε αυτοοργανωμένους και απελευθερωμένους από εμπορευματικές και θεαματικές διαμεσολαβήσεις χώρους. Χωρίς αντίτιμο, με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά.

Η ΑΔΥΝΑΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΚΩΧΗ
Δημήτρης Μαριόλης
Η πολιτική του ΕΑΜ στα υπουργεία Οικονομικών, Εργασίας και στα συνδικάτα μέχρι τα Δεκεμβριανά
Δημήτρης Μαριόλης
Ένα βιβλίο με ιστορικά ντοκουμέντα, που θέτει επίκαιρα ερωτήματα

Λίγο πριν την απελευθέρωση, το 1944, το ΕΑΜ αναλαμβάνει πέντε θέσεις υπουργών και μία υφυπουργού στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας». Έτσι, από την Απελευθέρωση, τον Οκτώβρη του 1944 ως το Δεκέμβρη του 1944, το ΕΑΜ έχει την ευθύνη της οικονομικής και εργατικής κυβερνητικής πολιτικής και παράλληλα, της καθοδήγησης του εργατικού κινήματος.

Στο βιβλίο παρουσιάζεται, -με βάση τη μελέτη της αρθρογραφίας του Ριζοσπάστη και του εαμικού τύπου αλλά και των εγγράφων και κειμένων των εαμικών υπουργών – η πολιτική και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το ΕΑΜ τα διλήμματα που έθετε η σιδερένια πραγματικότητα εκείνων των πρώτων κρίσιμων μηνών της απελευθέρωσης.

Κάτω από την ασφυκτική πίεση του ξένου παράγοντα και καθώς το φάσμα της πείνας απλωνόταν πάνω από τα αστικά κέντρα, το ΕΑΜ, αναλαμβάνοντας υπουργεία οικονομικού περιεχομένου στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», επιχειρούσε να αντιμετωπίσει μια σειρά κρίσιμα ζητήματα μέσα σε ένα πλαίσιο οξυμμένων κοινωνικών και ταξικών αντιπαραθέσεων.

Η μελέτη αυτή, επιχειρεί να διερευνήσει πως αντιμετώπισε το ΕΑΜ τα πιεστικά διλήμματα, ποιες ήταν οι βασικές συντεταγμένες της πολιτικής των εαμικών υπουργών καθώς και οι επιλογές που ακολούθησαν τα συνδικάτα.

Συγκεκριμένα:

– Ποιες ήταν οι βασικές συντεταγμένες της οικονομικής και εργατικής πολιτικής των εαμικών υπουργών;

– Ποιες επιλογές ακολούθησαν τα εαμικά συνδικάτα;

– Μπορούμε να διακρίνουμε στην πολιτική του ΕΑΜ στα συγκεκριμένα υπουργεία ή στην τακτική του στα συνδικάτα στοιχεία που παραπέμπουν σε ένα πολιτικό σχέδιο κοινωνικού μετασχηματισμού;

Πέμπτη 06/04 στις 21:00

“Πάση Θυσία” (Hell or High Water, 2016, 102′) του Ντέιβιντ Μακένζι,

Ένας χωρισμένος πατέρας και ο πρώην κατάδικος αδερφός του επιχειρούν μια σειρά ληστειών τραπεζών για να διασώσουν τη χρεωμένη οικογενειακή τους φάρμα στο Δυτικό Τέξας, ενώ στα ίχνη τους βρίσκονται ένας βετεράνος σερίφης και ο ινδιάνος βοηθός του.