Μπερντές

Συλλογική κουζίνα στον Μπερντέ!
Κυριακή 2 Απριλίου
Μαγειρεύουμε και τρώμε στις 13:00

“I, Daniel Blake”
σκην. Ken Loach 2016-100′
Πέμπτη 30/3 21:00

O Daniel Blake, είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι ο καθένας, που γεννιέται, μεγαλώνει, εργάζεται, αλλοτριώνεται και απολύεται αν η υγεία του δεν του το επιτρέπει άλλο. Ο Daniel Blake είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι ο καθένας που βλέπει όλη του την ζωή να μακελεύεται γιατί είναι ένα γρανάζι που λαδώνεται για όσο χρειάζεται και αφήνεται στην φθορά και την σκουριά όταν πλέον οι οικονομικές ανάγκες του καπιταλισμού το καθιστούν μη αναγκαίο και μη παραγωγικό. Ο Daniel Blake είναι όσοι θα δούνε την ταινία και όσοι δεν θα την δούνε. O Daniel Blake, δεν προλαβαίνει να διαβάσει κινηματογραφικές κριτικές, δεν προλαβαίνει να δει σινεμά, γιατί δουλεύει μέρα νύχτα και γιατί δεν του φτάνουν τα χρήματα να δει σινεμά. Ο Daniel Blake είναι ένας άνθρωπος στην μέγγενη μιας απανωτής αλλοτρίωσης που του παραχωρεί μονάχα το δικαίωμα και την υποχρέωση για έναν αργό και αναξιοπρεπή θάνατο. Σε μια ουρά, όπως για παράδειγμα στην ταινία, για ένα επίδομα. Ο Daniel Blake είναι η σύγχρονη εργατική τάξη, ο σύγχρονος λαός των καπιταλιστικών χωρών, o Daniel Blake είναι ένα εν δυνάμει σκουπίδι για το Κεφάλαιο και για το κράτος που το στηρίζει και ένας αριστουργηματικός άνθρωπος για τους ανθρώπους. O Daniel Blake είναι το αποτέλεσμα αλλά και ο στόχος της επίγνωσης πως είτε θα αγωνιστούμε είτε θα απονεκρωθούμε. Ο Daniel Blake είναι εργάτης και ο εργάτης παράγει. Παράγει προϊόντα, παράγει ιδεολογία, παράγει τέχνη, παράγει πολιτισμό. Ο Ken Loach, κάνει στην εργατοχώρα της Αγγλίας, πολιτικό και σκληρό σινεμά και όλος ο δυτικός κόσμος και η Ελλάδα μπορεί και ταυτίζεται με την αντίληψη του. Ο Ken Loach κάνει το 2016 μια ταινία για όλους τους ανώνυμους ανθρώπους της εργατικής τάξης και τους δίνει όνομα και τίτλο τιμής. I, Daniel Blake.
πηγή: toperiodiko.gr

Προβολή ταινίας “Snowden” (2016) 134′
Πέμπτη 16 Μάρτη στις 21:00

Το θέμα του Edward Snowden και των αποκαλύψεών του για την ασφάλεια των προσωπικών μας δεδομένων και την γιγαντιαίων διαστάσεων υποκλοπή δεδομένων και συνομιλιών είναι κάτι που ενδιαφέρει ή θα έπρεπε να ενδιαφέρει τον κόσμο σε όλον τον πλανήτη. Πάνε πλέον σχεδόν τρία χρόνια από τις μεγάλες αποκαλύψεις του Snowden, πράκτορα του NSA και της CIA, ότι η Αμερικάνικη υπηρεσία ασφάλειας, μπορεί να υποκλέπτει, mails, ηλεκτρονικά δεδομένα, συνομιλίες, λίγο πολύ από όποιον θέλει, όποτε θέλει σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου και να βρίσκεται.
Το 2013, ο Έντουαρντ Σνόουντεν (Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ) αφήνει κρυφά τη δουλειά του στην Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (National Security Agency, NSA) των ΗΠΑ και πετά στο Χονγκ Κονγκ για να συναντηθεί με τους δημοσιογράφους Γκλεν Γκρίνγουολντ, (Ζάκαρι Κουίντο) και Ίβεν Μακάσκιλ (Τομ Γουίλκινσον), αλλά και τη σκηνοθέτιδα Λάουρα Πουατράς (Μελίσα Λίο). Ο Σνόουντεν, ο οποίος εργαζόταν για την NSA και την CIA ως υψηλόβαθμος τεχνικός διαχειριστής ηλεκτρονικών συστημάτων, ανακαλύπτει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρακολουθεί όλες τις ψηφιακές επικοινωνίες – όχι μόνο ξένων κυβερνήσεων και τρομοκρατικών ομάδων, αλλά και των απλών Αμερικανών. Απογοητευμένος από τη δουλειά του, συγκεντρώνει σχολαστικά εκατοντάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα που αποκαλύπτουν την πλήρη έκταση των υποκλοπών, εγκαταλείπει την αγαπημένη του Λίντσεϊ Μιλς (Σαϊλίν Γούντλι) και βρίσκει το θάρρος να ακολουθήσει την προσωπική ηθική και τις αρχές του.
Η ταινία Σνόουντεν ανοίγει την πόρτα στη συγκλονιστική ιστορία του Έντουαρντ Σνόουντεν, εξετάζοντας τη μεταστροφή ενός συντηρητικού νεαρού πατριώτη. Ταυτόχρονα, θέτει προκλητικές ερωτήσεις σχετικά με το ποιες ελευθερίες είμαστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψουμε ως πολίτες, προκειμένου να αφεθούμε στην κρατική προστασία.

Προβολή: Moonlight
(2017) 111′
σκην. Barry Jenkins

Από το πουθενά έρχεται μια μεγάλη ταινία που δίνει νέο, ουσιαστικό, θεαματικό νόημα στο ευρύχωρο σινεμά της ενηλικίωσης – μια πανάκεια για κάθε πικραμένο που καθαγιάζει τα συναισθηματικά κλισέ στην κολυμβήθρα της άδικης κοινωνίας. Βασισμένο στο θεατρικό Στο φως του φεγγαριού τα μαύρα αγόρια φαίνονται μπλε του Άλβιν Μακρέινι, το δράμα του Μπάρι Τζένκινς (Medicine for Melancholy) εφάπτεται με προσωπικά του βιώματα, εκτυλίσσεται στο Μαϊάμι, όπου μεγάλωσε, και απογειώνεται, από το ντόπιο μέγεθος, σε μια ιστορία οικουμενική, σύγχρονη, σκληρή και τρυφερή μαζί. Ο πρωταγωνιστής είναι ένα μικρό μαύρο αγόρι, ο Σαϊρόν, που υφίσταται εκφοβισμό σε μια τραχιά γειτονιά, ώσπου τον περιμαζεύει τυχαία ένας έμπορος ναρκωτικών, ο Αφροκουβανός Χουάν, και του δίνει απαντήσεις εκεί που η μητέρα του (εξαρτημένη από κρακ) αδυνατεί να δώσει συνεπώς το «παρών».