ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10, 6μμ, στο ΆΛΣΟΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ
ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ
Το Σάββατο 8/10 η ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή επιδιώκει να ανοίξει “συνδικαλιστικά” γραφεία κοντά στη γειτονιά μας στην περιοχή του Παγκρατίου.
Ο ρόλος των φασιστών ιστορικά ήταν και παραμένει να κάνουν τη βρώμικη δουλειά του κράτους και του κεφαλαίου σε όλα τα επίπεδα, μέσω της διάχυσης του φόβου και δημιουργώντας ψευδείς διαχωρισμούς ανάμεσα στους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους, υποτιμώντας τους όρους της ζωής μας. Έτσι και όσον αφορά την εργασία, μοναδική τους επιδίωξη είναι να προσφέρουν φτηνό και υποταγμένο εργατικό δυναμικό στα αφεντικά, όπως έκαναν για τους εργάτες της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης στο Πέραμα, τους οποίους προέτρεψαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις για 25 ευρώ τη μέρα, εκ των οποίων τα 5 να πηγαίνουν στο ναζιστικό τους κόμμα. Και από την άλλη δεν ξεχνάμε τις πλάτες που κάνουν στα μεγάλα αφεντικά προτείνοντας να μην πληρώνουν φόρο οι εφοπλιστές, και ξυλοκοπώντας μετανάστες εργάτες και συνδικαλιστές.
Δεν είναι πρώτη φορά που η γειτονιά μας έρχεται αντιμέτωπη με την επιθυμία των φασιστών να κάνουν επίσημη την παρουσία τους. Πριν από κάποια χρόνια προσπάθησαν να ανοίξουν γραφεία της δημοτικής τους παράταξης στη Φιλολάου και πήραν την απάντηση που τους άξιζε. Χάρη στη δυναμική κινητοποίηση της γειτονιάς και τον πολύμορφο αντιφασιστικό αγώνα τα γραφεία τους μένουν ανενεργά και οι φασίστες κρυμένοι στις τρύπες τους. Γι αυτό και τώρα ανοίγουν τα γραφεία τους όσο πιο κοντά γίνεται στην αγκαλιά του κράτους που τους γεννά και τους προστατεύει, δίπλα στο Μέγαρο Μαξίμου, σε μία από τις πιο αστυνομοκρατούμενες περιοχές της πόλης.
Να το κάνουμε ξεκάθαρο για ακόμα μια φορά ότι στις γειτονιές μας, τις γειτονιές της αλληλεγγύης, της συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών, των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, του σεβασμού στη διαφορετικότητα (φυλετική, έμφυλη και οποιαδήποτε άλλη) θα είμαστε εδώ ώστε κανένας φασίστας να μην σταθεί όρθιος.
Να μην μείνει κανένας και καμία αμέτοχος/η στην παρουσία των φασιστών! Η σιωπή είναι συνενοχή
Κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά – τσακίστε τους φασίστες και τα αφεντικά
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10, 6μμ, στο ΆΛΣΟΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ
αντιφασίστες/αντιφασίστριες
Θερινή προβολή Πέμπτη 6/10_21:00 ‘Σάββατο Βράδυ, Κυριακή Πρωί’
Θερινή προβολή Πέμπτη 6/10_21:00 ‘Σάββατο Βράδυ, Κυριακή Πρωί’ 89΄, 1960 ΚΑΡΕΛ ΡΑΪΖ
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑΣ Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ
Ταινία πρόδρομος του Free Cinema, έφερε την επανάσταση στον Βρετανικό κινηματογράφο. Ένας νεαρός και δουλευταράς σε εργοστάσιο, βρίσκεται μεταξύ της άκρατης διασκέδασης, του κλειστού πατρικού του σπιτιού και δύο γυναικών. Ο ατίθασος κι έντονος χαρακτήρας του, τον μπλέκει με μια παντρεμένη μητέρα την οποία αφήνει έγκυο και με ένα νεαρό πανέμορφο κορίτσι με το οποίο θέλει να συνεχίσει εντέλει τη ζωή του. Τα γεγονότα που ακολουθούν ούτε που τα περιμένει, είναι άλλωστε κατακλυσμιαία και γεμάτα νεύρο κι ένταση. Η ταραχώδης ζωή του θα προβληματίσει, θα προκαλέσει, θα τον ανησυχήσει. Ο Ράιζ σκηνοθέτησε το νυχτερινό Λονδίνο και αποτύπωσε την ακρότητα της νεολαίας της εποχής. Μέσα από μια ιστορία που μπορεί να θεωρηθεί και προσχηματική, σχολιάζει τους ξέφρενους ρυθμούς και παίζει με τις καλά παγιωμένες αξίες μιας συντηρητικής κοινωνίας.
Η δύναμη της ταινίας βρίσκεται στη φωνή του Sillitoe («Αυτό που ψάχνω είναι να περάσω καλά – όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα») και στην ερμηνεία του Albert Finney ο οποίος εντυπωσιάζειυποδυόμενος τον Άρθουρ Σίτον, έναν γκρινιάρη, αρρενωπό ηδονιστή όλο αγανάκτηση στο χώρο εργασίας του, που ξεκουράζεται στον ελεύθερο χρόνο.
Ανοιχτή συνέλευση του Μπερντέ!
Ο Μπερντές ανοίγει τις πόρτες του για 6η χρονιά!
Ανοιχτή συνέλευση του Μπερντέ!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 19:30
Ο Μπερντές είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος στη γειτονιά του Ζωγράφου, ο οποίος φέτος μπαίνει στον 6ο χρόνο λειτουργίας του. Όλα αυτά τα χρόνια παράγει και στεγάζει δραστηριότητες που προωθούν τις αξίες της αλληλεγγύης, της συμμετοχής, της ισότητας, της ελεύθερης έκφρασης, της αυτοοργάνωσης.
Μαζευόμαστε και συζητάμε για τη λειτουργία του χώρου και τις δραστηριότητες που στεγάζει (προβολές, συλλογικές κουζίνες, συνελεύσεις, μαθήματα, καφενεία, βιβλιοθήκη κ.ά.) και διαμορφώνουμε το πρόγραμμα του στεκιού. Καλούμε όλους και όλες, κατοίκους της γειτονιάς και μη, να συζητήσουμε συλλογικά ώστε να διαμορφώσουμε από κοινού το πρόγραμμα του Μπερντέ για τη νέα χρονιά.
Δημιουργούμε μαζί χώρους αντίστασης και αλληλεγγύης κόντρα στο φόβο, την απομόνωση και τον κανιβαλισμό!
Ομάδα Ενισχυτικής Διδασκαλίας του Μπερντέ
“Διδασκαλία θα έπρεπε να είναι η διαδικασία του να βοηθάμε τον καθένα ν΄ανακαλύψει τη μοναδικότητά του, να του διδάξουμε πώς ν’ αναπτύσσει αυτή τη μοναδικότητα, κι ύστερα να του δείξουμε πως να τη μοιραζόμαστε…” Με τέτοιες σκέψεις ξεκίνησε η ομάδα ενισχυτικής διδασκαλίας του Μπερντέ, η οποία και λειτουργεί στο στέκι εδώ και πέντε σχεδόν χρόνια!
Λαμβάνουν χώρα μαθήματα σε παιδιά δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου, καθώς και εκμάθηση ελληνικών σε μετανάστες/στριες, μαθήματα μουσικής και άλλες δραστηριότητες ανάλογα με τις ανάγκες των διδασκομένων και την προσφορά των διδασκόντων. Απέναντι στην εμπορευματοποίηση και μακριά από τα οικονομικά οφέλη της σχολικής παραπαιδείας, εμείς προτάσσουμε τα ελεύθερα μαθήματα. Ειδικότερα, στη συνθήκη της κρίσης, όπου η πρόσβαση στην παιδεία γίνεται δυσχερής για ολοένα και περισσότερα άτομα, η ομάδα λειτουργεί με άξονα την αλληλεγγύη των από κάτω. Η στέγαση των ελεύθερων μαθημάτων πραγματοποιείται σε χώρο αυτοδιαχείρισης, οπότε σεβόμαστε και επωμιζόμαστε όσο μπορούμε ευθύνες για την καλή λειτουργία του.
Ακόμη, αντιλαμβανόμαστε την μάθηση ως μια διαδικασία αμφίδρομη και προσπαθούμε να υπερβαίνουμε τα καλούπια των ρόλων δασκάλου-μαθητή. Μέσω της μηνιαίας συνέλευσης, η ομάδα αντιμετωπίζει ζητήματα που αφορούν τα παιδιά σε σχέση με το σχολείο και την καθημερινότητα τους, αλλά και ευρύτερα θέματα σχετικά με το ζήτημα της παιδείας. Μακριά από λογικές που ανάγουν την μάθηση σε προϊόν και πέρα από τη λογική του απλά «να βγει η ύλη», προσπαθούμε να διερευνήσουμε πώς η εκπαιδευτική διαδικασία μπορεί να γίνει απελευθερωτική για τον μαθητή και τον δάσκαλο. Η «τάξη» δεν είναι το τελευταίο μας καταφύγιο! Η αναζωπύρωση της συλλογικής κουζίνας παρέα με προβολές ταινιών, το θεατρικό παιχνίδι, αλλά και τα ομαδικά παιχνίδια στον πεζόδρομο του Μπερντέ, δείχνουν την αμοιβαία χαρά της εκπαίδευσης για δασκάλους και παιδιά.
Ομάδα Ενισχυτικής Διδασκαλίας του Μπερντέ
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΣΤΙΣ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Θερινή προβολή Πέμπτη 22/9_21:00 ‘Oι Δύο Ληστές’ 110΄, 1969
Θερινή προβολή Πέμπτη 22/9 στις 21:00
‘Butch Cassidy and the Sundance Kid’
‘Oι Δύο Ληστές’ 110΄, 1969 – σκην. Τζορτζ Ρόι Χιλ
(Σε περίπτωση βροχής η προβολή θα γίνει μέσα στον χώρο του Μπερντέ)
Ο αισιόδοξος Μπουτς (Πολ Νιούμαν) έχει μονίμως νέες ιδέες. Ο ακριβοδίκαιος Σάντανς (Ρόμπερτ Ρέντφορντ) είναι δεινός σκοπευτής. Μαζί με τη συμμορία τους δείχνουν πώς είναι να κυριαρχείς στην Άγρια Δύση αλλά και τι σημαίνει να χάνεις. Κυνηγημένοι από ένα αμείλικτο καταδιωκτικό απόσπασμα που βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα πίσω τους, ο Μπουτς και ο Σάντανς δραπετεύουν στη Βολιβία όπου και κάνουν προσπάθεια να ξεκινήσουν μια νέα ζωή, συνοδευόμενοι από τη φιλενάδα του Σάντανς, Έτα Πλέις (Κάθριν Ρος), με την ελπίδα να ξεφορτωθούν τους διώκτες τους. Όμως οι καιροί μπορεί να αλλάζουν αλλά οι άνθρωποι που επιβάλλουν το νόμο παραμένουν ίδιοι και είναι αποφασισμένοι να διακόψουν την πορεία των θρυλικών ληστών με κάθε τρόπο…
Εξαιρετικα γυρισμενο και εμπορικα επιτυχημενο που συνδυαζει το σασπενς και τη δραση με το χιουμορ και μιλαει εν μερει και για το τελος της Άγριας Δυσης.
Θερινή Προβολή Πέμπτη 15/9 “Atame!” (Δέσε με!)
Θερινή προβολή Πέμπτη 15/9 στις 21:00
Συνεχίζουμε και φέτος για 5η χρονιά το ταξίδι μας, με εκδηλώσεις, εργαστήρια, συνελεύσεις, τις συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στον Μπερντέ και φυσικά τα μαθήματα για τα παιδιά.
Ξεκινάμε κι αυτό το φθινόπωρο με ανοικτές προβολές στον πεζόδρομο του Μπερντέ…
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε σύντομα μετά τις πρώτες συνελεύσεις και τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης και καθαριότητας.
Atame! (Δέσε με) -1990, 101′, Pedro Almodovar
Ο Ρίκι (Αντόνιο Μπαντέρας) μόλις έχει βγει από το ψυχιατρείο. Και αρχίζει να ψάχνει την Μαρίνα (Βικτόρια Αμπριλ). Μια πορνο-σταρ του κινηματογράφου που είχαν περάσει μια νύχτα μαζί. Μόλις την βρει της ζητά να τον παντρευτεί και να γίνει η μάνα τον παιδιών του. Εκείνη θα αρνηθεί και θα τον διώξει πιστεύοντας ότι είναι τρελός. Ο Ρίκι τότε θα την απαγάγει και θα την κρατάει δεμένη μέσα στον ίδιο της σπίτι μέχρι να τον αγαπήσει.
Τα δεσμά της Βικτόρια Αμπρίλ γίνονται μια μεταφορά των περίπλοκων ανθρωπίνων σχέσεων, τις οποίες ο Αλμοδόβαρ προσεγγίζει με εξωφρενικό τρόπο και με μαύρο –πλην όμως έντονα χρωματισμένο– χιούμορ. Ο δαιμόνιος Ισπανός δεν αρκείται σ’ ένα συμβατικό love story, αλλά επιδεικνύει όλη του την τόλμη για να μας αποκαλύψει τα μύχια υλικά που φτιάχνουν τις καθημερινές μας ιστορίες.
Για τον Ανδρέα…
Για τον Ανδρέα…
Δύο χρόνια συνυπήρξαμε και θα σε θυμόμαστε με αγάπη.
Θα θυμόμαστε το γέλιο, την όρεξη και τον ενθουσιασμό σου.
Τις κουβέντες και τους προβληματισμούς μας πάνω στη διδασκαλία.
Την πραότητα και τα πάντα εύστοχα σχόλιά σου.
Αγαπούσες τα θεωρήματα, είχες και τις αποδείξεις…
Σ’ ευχαριστούμε πολύ και δεν βάζουμε τελεία (±∞)
Ομάδα δασκάλων του Μπερντέ
Θερινή Προβολή + Mojito Bar Πέμπτη 14/7: ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΪΝ ΤΖΟΥΝΙΟΡ
Θερινή Προβολή + Mojito Bar Πέμπτη 7/7: ‘Ο Νεκρός’
DEAD MAN – ‘Ο Νεκρός’ -Jim Jarmusch, 1995, 120′
Δεν χρειάζονται πολλά περισσότερα λόγια για μια από τις σημαντικότερες ταινίες των 1990. Αν δε το έχετε δει, τρέξτε και αν το έχετε ήδη δει, ξαναδείτε το. Ο Jarmusch καθηλώνει με τις εικόνες από το πρώτο κιόλας πλάνο και σε κατακτάει με το αμοραλιστικό του χιούμορ και τους παρακμιακούς του χαρακτήρες. Μια εικόνα της Άγριας Δύσης που δεν παραπέμπει σε καμία παλαιότερη, δημιουργώντας νέους κανόνες στο είδος. Η καλύτερη εμφάνιση του Johnny Depp, που συνοδεύεται από χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους και άλλους, όπως ο Robert Mitchum, που με ένα απλό πέρασμα σημαδεύουν τη ταινία.
Είναι ένα ξεχωριστό σε σκηνοθετική σύλληψη και άκρως μυσταγωγικό γουέστερν, που βλέπει την Άγρια Δύση με γενναίο και παρωδιακό βλέμμα. Με μανία στη λεπτομέρεια του χώρου και ατάκες λίγες αλλά μετρημένες, ο Jarmusch βρίσκει την τόλμη να αποστραφεί από τις ρίζες του αμερικανικού έθνους και να απαγγείλει ποίηση μέσα στο σκούρο τοπίο. Όλα αυτά, με την επιβλητική ασπρόμαυρη φωτογραφία του Robby Mueller και υπό τις ταιριαστές μπλουζ νότες του Neil Young, που φαίνεται περισσότερο να αυτοσχεδιάζει.