“Ο Iks και η Μηχανή” – παράσταση από το θέατρο κούκλας Birdbone Theatre
Το θέατρο κούκλας Birdbone Theatre από τον Καναδά παρουσιάζει:
Ο Iks και η Μηχανή
Μια παράσταση θεάτρου σκιών με ζωντανή ορχήστρα
Την Παρασκευή στις 21:00 στην σκηνή του Μπερντέ!
Ο IKS ΚΑΙ Η ΜΗΧΑΝΗ
θέατρο σκιο-ποίησης για ΟΛΕΣ τις ηλικίες
Μια ιστορία…
Θάρρους κόντρα σε μια Αναγκαστική Μετανάστευση
Μιας Γιγάντιας Μηχανής που καταπίνει Σκοτάδι
Ενός μικροσκοπικού σπιτιού -σε μέγεθος δαχτυλήθρας- υφασμένο μέσα στο Σκοτάδι
Και μιας τολμηρής περιπλάνησης μέσα από Φλόγες που Αλυχτάνε, Χαρτονένιες Πόλεις-Φαντάσματα, Δέντρα που Τραγουδάνε, μέχρι το εσωτερικό της Παλιάς Σελήνης
Μια υπερφανταστική παράσταση ποιητικού σκιοθεάτρου για θεατές που δεν είναι μαριονέτες και είναι όλων των ηλικιών από το θέατρο κούκλας Birdbone Theatre. Μαζί τους ο Κωσταντής Μιζάρας και εκλεκτοί καλεσμένοι.
Σχετικά με τον Iks
Η παράσταση «ο Iks και η Μηχανή», πειραματισμός πάνω στο θέατρο σκιών, έθεσε -και θέτει- ταυτόχρονα τους κουκλοπαίχτες και τη ζωντανή ορχήστρα τους στη μελέτη των σκιών και της μουσικής ταχυδακτυλουργίας. Υλικά της παράστασης: σπασμένες ομπρέλες, σουρωτήρια, επιμελώς κομμένα χαρτόνια κα.. Η ορχήστρα παίζει με: singing bowls, tin-can gurdy και τρόμπες ποδηλάτων. Τραγουδάμε.
Η πρώτη εκδοχή της παράστασης ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2016, στο Τορόντο, όπου έγινε σαν μια «δημόσια αγρύπνια»… Μια στιγμή σιωπής για τη συγκλονιστική έξοδο και φυγή του λαού της Συρίας από την πατρίδα και τα σπίτια του. Η παράσταση, αρκετά αφαιρετική και ατμοσφαιρική, «δέχτηκε» την εικόνα μετακίνησης των προσφύγων, όπως και το κοινό των παραστάσεων: φοβισμένοι άνθρωποι που διαφεύγουν από κίνδυνο, δημιουργούν σιωπή. Ήταν μια άτσαλη, ταπεινή ανθρωπιστική διαμαρτυρία ενάντια στην τρομολαγνική ρητορική που οι ηγέτες του καναδικού έθνους έχουν βαφτίσει «Συριακό Προσφυγικό Ζήτημα».
Λίγο μετά την αρχή της συνεργασίας μας, μια πυρκαγιά βιβλικών διατάσεων ξέσπασε σε μια «πετρελαϊούπολη», το Fort McMurray, Alberta. Καναδάς (μια από της πόλεις που «στήθηκαν», όπως και την εποχή του «πυρετού του χρυσού» με αφορμή την εξόρυξη πετρελαίου από αποθέματα πισσούχας άμμου, ή «κινούμενη άμμο» όπως την έχουν ονομάσει πολλοί περιβαλλοντολόγοι). Οι οικονομικοί μετανάστες που ταξίδεψαν για να «επανδρώσουν» το Fort McMurray, και να βγάλουν μεροκάματο σχίζοντας τη γη, πραγματοποίησαν την έξοδό τους μέσα στ’ αμάξι τους σε ένα αυτοκινητόδρομο «μιας κατεύθυνσης», και πίσω τους η γη φλεγόταν. Η πυρκαγιά, η οποία ονομάστηκε «Το Κτήνος» από τη σύγχρονη μυθολογία, ήταν τέτοιων διαστάσεων που άφηνε τα μάτια να χάσκουν ορθάνοιχτα και τις τρίχες της κεφαλής -και όχι μόνο- να στέκουν προσοχή. Παρόλα αυτά, η μόνη «ιστορία» που επαναλήφθηκε ανηλεώς από τα μέσα μαζικής «ενημέρωσης» ήταν η ίδια που «παίζει» τις τελευταίες δεκαετίες: μια οικονομία που βασίζεται στο πετρέλαιο δημιουργεί θέσεις εργασίας, οπότε: ξαναχτίστε, ξαναχτίστε, ξαναχτίστε, μη σηκώνετε κεφάλι, επιστρέψτε στη μαγική ασφάλεια του οκτάωρου και ξαναχτίστε. Οι κάτοικοι του Fort McMurray, γύρναγαν στην πόλη, την ώρα που Το Κτήνος ακόμα έκαιγε. Οι λίγοι δημοσιογράφοι που τόλμησαν να ασχοληθούν ουσιαστικά με το θέμα και να διερευνήσουν τις πραγματικές αιτίες πίσω από την καταστροφή, ουσιαστικά χλευάστηκαν από την κυβέρνηση και τον επικεφαλής της, γιατί: «οι κάτοικοι του Fort McMurray, περνάνε -τώρα- τόσα δεινά, που είναι απάνθρωπο να ασχοληθούμε με τα βαθύτερα αίτια της καταστροφής, ακόμα». Δεν ακούστηκε καμία εξαγγελία για διερευνητική επιτροπή για το θέμα, φυσικά μπορεί απλά να μην «το πήραμε είδηση».
Έκτοτε ξεκινάμε τις παραστάσεις μας, με ένα θρήνο, τραγουδισμένο ενάντια στις πολυεθνικές εταιρίες, των οποίων η επαναλαμβανόμενη θυσία έμβιων και μη όντων στο βωμό του κέρδους, έχει δημιουργήσει μια πραγματικότητα όπου ούτε «Το Κτήνος» δεν μπορεί να κάνει τους «τίμιους εργαζόμενους» να χάσουν τον ύπνο τους τα βράδια.
Η παράσταση «ο Iks και η Μηχανή», πήρε την αρχική της μορφή στις πίσω αυλές, τις κουζίνες, τα πάρκα, τα φεστιβάλ και τα θέατρα του Οντάριο και του Κεμπέκ, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2016. Οφείλει να ταξιδέψει στον «Παλαιό Κόσμο» (δηλαδή την Ευρώπη), και συγκεκριμένα στην Ελλάδα… Κοντύτερα στις απαρχές της τέχνης του κουκλοθεάτρου, κοντύτερα στη διαδρομή των προσφύγων, ίσως και μακρύτερα από τον Καναδά και Το Κτήνος του.
Στην Ελλάδα: θα «ξαναδημιουργήσουμε» την παράσταση από την αρχή με τη βοήθεια των: Στάθη Μαρκόπουλο (κουκλοπαίχτη, http://ayusaya.blogspot.gr/) και Κωσταντή Μιζάρα (ηθοποιό-κουκλοπαίχτη, http://whyownblog.blogspot.gr/), θα τα καταφέρουμε χωρίς ένα μέλος από την ομάδα μας -η οποία δεν θα ταξιδέψει μαζί μας-, θα προσθέσουμε λόγο στην παράστασή μας για πρώτη φορά… και θα «τη δούμε» να αλλάζει παίζοντας στις πίσω αυλές, τις κουζίνες, τα πάρκα, τις καταλήψεις και σε δομές που φιλοξενούνε πρόσφυγες στην Αθήνα, στην Πάτρα και αλλού.
Για το θέατρο κούκλας BIRDBONE
Το θέατρο κούκλας Birdbone
δημιουργεί παραστάσεις για αυτούς τους Δύσκολους ΠολιτικοΟικονομικοΚοινωνικοΑνθρωπιστικούς Καιρούς
πιστεύει στο ωραίο και τη δημιουργία του
νιώθει υποχρεωμένο να υψώνει -ενίοτε- την κουκλοθεατρική του γροθιά κόντρα στην ακαλαίσθητη μαυρίλα που βαραίνει τον Άνθρωπο… όποτε η τρομολαγνεία της πρακτικής της «μη διατάραξης του κοινωνικά πεπραγμένου» πάει να περαστεί ως αφήγηση της αλήθειας.
Είμαστε φύση και θέση Possibilitarians (κάποιος που όσο άσχημα κι αν φαίνονται -ή είναι- τα πράγματα, πάντα βλέπει δυνατότητες) και αυτό γιατί γαλουχηθήκαμε στο θέατρο απ’ το Bread and Puppet Theatre του Peter Schumann, και επίσης γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Φτιάχνουμε παραστάσεις που είναι «πιο μεγάλες» και «πιο μικρές» από μας. Κατασκευάζουμε τα υλικά μας μόνοι μας και παίζουμε σε σαλόνια, συνεργεία, χιονισμένους δρόμους, γήπεδα και μερικές φορές θέατρα. Η ομάδα έχει περιοδεύσει στο Οντάριο, το Κεμπέκ και τις βορειοανατολικές πολιτείες της Αμερικής. Πολλές φορές απαρτίζεται από 2 κυρίες, άλλες από 12μελή θίασο και 23μελή ορχήστρα. Στην Ελλάδα θα είμαστε οι: Aleksandra Bragoszewska, Kristine White, Christos Smirnios, και Κωσταντής Μιζάρας.
