Μπερντές

Η μικρή και η μεγάλη ιστορία συναντιούνται στην τελευταία ταινία του Αλφόνσο Κουαρόν, μια αυτοβιογραφική επιστροφή στις αρχές των ’70s. Αντλώντας από την παιδική του ηλικία, ο σκηνοθέτης, που με την ίδια ευαισθησία μπορεί να αφηγηθεί μοντέρνα παραμύθια («Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν»), διαστημικές περιπέτειες («Gravity»), μελλοντολογικά θρίλερ («Τα Παιδιά των Ανθρώπων») και road movies ενηλικίωσης («Θέλω και τη Μαμά σου»), επιστρέφει στη συνοικία Ρόμα της Πόλης του Μεξικού το 1970 και στο σπίτι ενός γιατρού με τέσσερα παιδιά.

Εκεί και στην άκρη ενός διαδρόμου γυρίζει κάθε βράδυ για να κοιμηθεί η Κλεό μαζί με τη μαγείρισσα του σπιτιού Αντέλα, μια συγχωριανή της από τον Βορρά. Όλη την ημέρα προσέχει τα παιδιά, καθαρίζει το σπίτι, πλένει τα ρούχα και σερβίρει τα γεύματα, φροντίζοντας να κυλάει απρόσκοπτα και προβλέψιμα η καθημερινότητα μιας μεσοαστικής οικογένειας.

Ο ονειροπόλος υπάλληλος του περιοδικού «Life» Γουόλτερ Μίτι χάνει το αρνητικό της φωτογραφίας που θα κοσμούσε το τελευταίο εξώφυλλο της έντυπης έκδοσής του. Αυτό θα αποτελέσει την αφορμή για να ξεκινήσει ένα περιπετειώδες ταξίδι με σκοπό να βρει το πολύτιμο κομμάτι φιλμ αλλά και τον πραγματικό εαυτό του. Ταυτόχρονα, ο ντροπαλός Μίτι προσπαθεί να βρει τρόπο για να προσεγγίσει τη συνάδελφό του Σέριλ Μέλχοφ, ενώ η «μεταβατική» περίοδος στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού είναι γεμάτη κλεισίματα τμημάτων και απολύσεις.

📣 Αφήγηση: Σμαράγδα Αποστολάτου, Αγγελική Γκόγκου, Ανεζούλα Κατσιμπίρη

🎺 Μουσική: Λάουρα Πετρικόλα

🎤 Τραγούδι: Τάνια Παπαναστασάτου

*για παιδιά από 8 χρονών και για ενήλικες

Μετά την παράσταση θα ακολουθήσει μπαρ! 🍺

Η υπερπληθυσμική Μετρόπολις χωρίζεται σε δύο κοινωνικές τάξεις που ζουν σε διαφορετικά επίπεδα της πόλης. Η ελίτ των αρχόντων και της αριστοκρατίας ζει στο ανώτερο επίπεδο, ενώ οι εργάτες, τα χέρια που φτιάχνουν την πόλη, ζουν στο κατώτερο επίπεδο, όπου βρίσκονται και οι μηχανές. Οι μηχανές είναι αυτές που καθορίζουν – και “καταβροχθίζουν” – τις ζωές των εργατών. Ο χρόνος, πάντοτε σχετικός, δείχνει να έχει σταματήσει για τους κατοίκους της “άνω” πόλης, ενώ για τους εργάτες αποτελείται μόνο από το ατελείωτο δεκάωρο της κάθε βάρδιας τους. Οι ολοκληρωτικές πολιτικές και οι οικονομικές δομές της κοινωνίας, καταγράφονται με ακρίβεια σε μια πόλη που γίνεται, τελικά, εφιαλτική.