Author: alxs

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου στις 21:00

Οι Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν: ΣΑΚΚΟ ΚΑΙ ΒΑΝΤΣΕΤΤΙ

Μια θεατρική παράσταση βασισμένη σε κείμενα των Αλαίν Γκιγιάρ, Τζον Ντος Πάσος, Νικόλα Σάκκο και Μπαρτολομέο Βαντσέττι.

Συντελεστές
Παίζουν: Ντίνα Μαυρίδου, Γιάννης Αδρίμης, Μαρίνος Μουζάκης
Σκηνοθεσία: Μαρίνος Μουζάκης
Μάσκες, Κοστούμια: Μαρία Μαρκοπούλου
Διεύθυνση παραγωγής: Ντίνα Μαυρίδου
Κινησιολογική επιμέλεια: Ηρώ Κατσιφλώρου
Τεχνική υποστήριξη: Κώστας Βαλατσός
Δραματουργική σύνθεση, μουσικές επιλογές, παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2021
Έχουν χρησιμοποιηθεί ιστορικές αναφορές από το επίμετρο της Λίας Γυιόκα στην αυτοβιογραφία του Μπαρτολομέο Βαντσέττι (Ιστορία μιας προλεταριακής ζωής εκδ. Κουρσάλ 2014).

Ακούγονται τα τραγούδια:
O profughi d’Italia (Πρόσφυγες απ’ την Ιταλία) του Pietro Gori, μτφ: Γιάννης Αδρίμης, Μαρίνος Μουζάκης.
Lacrime e’ cundannate (Δάκρυα για τους καταδικασμένους) του Alfredo Bascetta, μτφ: Riccardo Delli Veneri, Μαρίνος Μουζάκης.
Il Galeone (Η γαλέρα) στίχοι: Belgrado Pedrini, μουσική: Paola Nicolazzi, μετάφραση αγνώστου, αλιευμένη από το διαδίκτυο.

Ευχαριστούμε το αντιεξουσιαστικό, αναρχικό στέκι Αντίπνοια για τη φιλοξενία των προβών μας κι όλες τις τσιριτσάντσουλες που βοήθησαν στην παραγωγή αυτής της παράστασης.

Υπόθεση
5 Μαΐου 1920, Βοστώνη, ΗΠΑ: Δύο ιταλοί μετανάστες αναρχικοί, ο Μπαρτολομέο Βαντσέττι και ο Νικόλα Σάκκο, συλλαμβάνονται για ανατρεπτική δράση, αλλά στην συνέχεια κατηγορούνται για μία ένοπλη ληστεία μετά φόνου. Η δίκη που ακολουθεί είναι στημένη, βασισμένη σε ένα σαθρό κατηγορητήριο και οδηγεί στην καταδίκη των δύο αναρχικών σε θάνατο. Η συγκλονιστική παγκόσμια κινητοποίηση αλληλεγγύης που θα ακολουθήσει, δεν θα καταφέρει να ανατρέψει την απόφαση, κι έτσι οι Σάκκο και Βαντσέττι θα εκτελεστούν στην ηλεκτρική καρέκλα στις 23 Αυγούστου 1927.

Για την παράσταση
Η υπόθεση των δύο αναρχικών Σάκκο και Βαντσέττι υπήρξε μια από τις πιο πολύκροτες δικαστικές υποθέσεις, καθώς και μία από τις μεγαλύτερες κακοδικίες του εικοστού αιώνα. Μιλάμε για τις αρχές του αιώνα, την εποχή που η καταστολή ενάντια στο εργατικό κίνημα έχει γιγαντωθεί και η υστερία απέναντι στους μετανάστες έχει κορυφωθεί. Είναι η ιστορία δύο εργατών μεταναστών και αναρχικών που συνθλίβονται μέσα σε ένα «καφκικό» σύστημα, για παραδειγματισμό, χωρίς κανένα στοιχείο εναντίον τους, με κατασκευασμένες μαρτυρίες και εξαφάνιση πειστηρίων. Ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός που πέφτει σαν κεραυνός στο κεφάλι δύο φτωχών εργατών, που θα δικαιωθούν και θα αποκατασταθούν μόνο 50 χρόνια από την εκτέλεσή τους, το 1977 από τον κυβερνήτη της Μασαχουσέτης την εποχή εκείνη, Μάικλ Δουκάκη.
Για μας αυτή είναι μια ιστορία, που όχι μόνο μας σμίλεψε πολιτικά στη νεανική μας ηλικία, αλλά κυρίως μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί, γιατί απλά η διαχρονικότητά της είναι εφιαλτικά οδυνηρή σχεδόν έναν αιώνα μετά. Η καταστολή και ο ρατσισμός είναι τα κυρίαρχα στοιχεία του νέου ολοκληρωτισμού που επιχειρείται να επιβληθεί παγκόσμια. Η ιστορία των Σάκκο και Βαντσέττι είναι με έναν τρόπο η δική μας ιστορία, σε μια χώρα που ακόμα οδηγούνται εκδικητικά στη φυλακή άνθρωποι με ατράνταχτα άλλοθι, σε μια περίοδο που πρέπει να διαφυλάξουμε τη μνήμη ως όπλο ενάντια στη λήθη που προσπαθεί να επιβάλει η εξουσία.

Η ιδέα προέκυψε διαβάζοντας το ομώνυμο θεατρικό έργο του Αλαίν Γκιγιάρ. Ξεκινήσαμε να σκαλίζουμε τη σχετική βιβλιογραφία και έτσι καταλήξαμε στο δραματουργικό σχεδίασμα που αποτέλεσε τη βάση της δικής μας παράστασης. Την περίοδο της μελέτης του υλικού, εντυπωσιαστήκαμε από την διαχρονικότητα των στοιχείων της κοινωνικής πάλης που διεξάγονταν εκατό και πλέον χρόνια πριν, από τις βρόμικες μεθόδους του κράτους και του παρακράτους ενάντια στους ανθρώπους που αντιστέκονται, τη δύναμη του εργατικού κινήματος της εποχής, αλλά κυρίως από τον λόγο στα γραπτά αυτών των δύο φτωχών εργατών-μαρτύρων. Ένας λόγος απλός, αλλά βαθιά ουμανιστικός και πολιτικά τόσο προωθημένος, που σε κάνει να ανακαλύψεις ξεχασμένες έννοιες και αισθήσεις που ξεπροβάλουν νέες και φρέσκιες μπροστά σ’ ένα σύγχρονο κουρασμένο και κατακερματισμένο παγκόσμιο κίνημα. Ήταν, να μην ξεχνάμε, η εποχή που οι εργάτες ακόμα ονειρεύονταν έναν καλύτερο κόσμο για όλους τους ανθρώπους και που πίστευαν πως θα το πετύχουν.

Η ιστορία του Νικόλα Σάκκο και του Μπαρτολομέο Βαντσέττι μας ενέπνευσε, μας συγκίνησε, μας ταξίδεψε, μας έμαθε πράγματα και μας ανέθεσε την αποστολή να μην αφήσουμε τη λήθη να κυριαρχήσει. Έτσι καταλήξαμε σε αυτή μας την παράσταση…

Σάββατο 06 Νοεμβρίου, 13:00 >> αντιφασιστική συνάντηση στην πλατεία του Αγίου Γερασίμου

Μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι και όλες μαζί, ακούμε μουσική, κουβεντιάζουμε. Υπερασπιζόμαστε τις γειτονιές μας και επανοικειοποιούμαστε τις πλατείες και τα πάρκα μας ενάντια σε κάθε φασιστική παρουσία.

Επιστροφή στην κανονικότητα…ζωή μαγική;

Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να επιστρέψουμε, δήθεν, στην κανονικότητα. Όμως, η κανονικότητα αυτή επελαύνει μεταλλαγμένη σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής, συλλογικής και ατομικής διαβίωσης. Είναι μία κανονικότητα που χτίζεται σταδιακά την τελευταία δεκαετία, με οχήμα την κρίση πριν, τον κορονοϊό τώρα και την νέα κρίση που θα ακολουθήσει την επομένη της πανδημίας. Μία νέα κατάσταση όπου η υλική επιβίωση είναι ένας άθλος και η οικονομική ευημερία μία ιστορία από τα παλιά…

Ταυτόχρονα, το κεφάλαιο και το κράτος έχουν ήδη θωρακιστεί νομικά με πλήθος νομοθετημάτων που θέτουν υπό αμφισβήτηση αδιαπραγμάτευτα εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικά κεκτημένα όπως απεργίες και διαδηλώσεις. Η θωράκιση του συμπλέγματος της οικονομικής και πολιτικής ελίτ έρχεται να ολοκληρωθεί με πλήθος προσλήψεων κάθε είδους μπάτσων, ενώ παράλληλα και εν μέσω πανδημίας ο δημόσιος τομέας στον χώρο της υγείας και της παιδείας αποδεκατίζεται.

Στην νέα αυτή συνθήκη, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και ο εκφασισμός κομματιών της κοινωνίας έρχονται να συνδράμουν στο, δυστοπικό για εμάς, όραμα των αφεντικών. Η πολιτική ατζέντα των ακροδεξιών έχει μεταγγιστεί και αναπαράγεται από τον κυρίαρχο πολιτικό λόγο, ενώ υλοποιείται με περιστατικά φασιστικών επιθέσεων στις γειτονιές μας, που τείνουν να επαναλαμβάνονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όλα όσα διαδραματίστηκαν στα σχολεία της Σταυρούπολης, η φασιστική επίθεση σε αντιφασιστική συγκέντρωση στο Νέο Ηράκλειο, καθώς και σε φοιτήτρια στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου, αλλά και η επανεμφάνιση ναζιστικών συμβόλων στους δρόμους της γειτονιάς μας. Αποκορύφωμα, η εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του 18χρονου Ρομά Νίκου Σαμπάνη από ένστολους φασίστες οι οποίοι σχεδόν δέχτηκαν τα εύσημα. Με την απόφαση, δε, της εισαγγελίας να μην προφυλακιστούν, οπλίζεται θεσμικά το χέρι του κάθε επίδοξου δολοφόνου που κρίνει ότι οι ζωές των ρομά, των μεταναστ(ρι)ών και κάθε άλλης κοινωνικά αποκλεισμένης ομάδας, δεν έχουν αξία.

Η παραπάνω εικόνα, σε συνδυασμό με έναν αποστειρωμένο δημόσιο χώρο όπου οι αντιεμπορευματικές δραστηριότητες αποτρέπονται και οι συλλογικές διεκδικήσεις καταστέλλονται βίαια από το κράτος, αποτελεί μέρος της νέας κανονικότητας που πάει να επιβληθεί, όσο εμείς το επιτρέπουμε. Απέναντι στη μιζέρια και την απανθρωπιά της εποχής  προτάσσουμε την  αλληλεγγύη, την ισότητα και την ελευθερία.  Αρνούμαστε να ζήσουμε στην κανονικότητα των διαχωρισμών, της  απομόνωσης, της εκμετάλλευσης και του φασισμού. Αγωνιζόμαστε για να διεκδικήσουμε τη συνθήκη όπου η ανθρώπινη ζωή όλων θα πραγματώνεται ως αυτοσκοπός, ως ζωή με νόημα για τον καθένα και την καθεμία, ως ζωή μαγική. 

Ο Μπερντές συμπληρώνει 10 χρόνια ζωής και την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου στις 19:30 πραγματοποιεί την πρώτη ανοικτή συνέλευσή του για τη νέα χρονιά:

– Συζητάμε για τις επόμενες δράσεις του χώρου και τον τρόπο λειτουργίας του.

– Βρισκόμαστε και επικοινωνούμε ξανά με κοινό πεδίο μας τη γειτονιά.

– Δημιουργούμε και συμμετέχουμε σε ομάδες στον χώρο.

Κινηματογραφικές προβολές κάθε Πέμπτη στις 21:00

Οι κινηματογραφικές προβολές του Μπερντέ ξεκίνησαν και για φέτος! Όσο ο καιρός το επιτρέπει θα πραγματοποιούνται στον πεζόδρομο μπροστά στο στέκι. Διαφορετικά, θα γίνονται εντός του στεκιού με παράκληση σε όσους έρχονται να τηρούν μέτρα κοινωνικής και ατομικής προστασίας ενάντια στον covid (μάσκες, αποστάσεις κ.λπ.)